Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach jest jedną z najstarszych scen w Polsce. Budowa gmachu przy głównej ulicy Kielc, Sienkiewicza 32, a ówczesnej Pocztowej, ruszyła w 1877 roku. Ważny okres dla Teatru przypadł na dyrekcję Hugona Morycińskiego. W 1946 nadano Teatrowi patrona, którego imię nosi do dziś. W 1949 roku instytucja została upaństwowiona. We wrześniu 1948 r. powołano radomską scenę Teatru im. S. Żeromskiego w Kielcach. Mieściła się ona w Domu Kolejarza przy placu Zwycięstwa (obecnie placu Jagiellońskim).Na inaugurację wystawiono Szklankę wody Scribe’a. Przygotowane premiery wymieniano ze spektaklami kieleckimi. Kierownikiem radomskiej sceny został na krótko, bo do grudnia 1948 r. znany aktor Mieczysław Pawlikowski.
W latach 1952 – 1958 teatrem kieleckim kierowali Irena i Tadeusz Byrscy i był to jeden z najciekawszych okresów w dziejach tej sceny. W Radomiu wystawiono wtedy m.in.: „Poemat pedagogiczny” Makarenki, „Komentarz do podróży” Cocka Girardouxa, „Fantazego” Słowackiego, „Norę” Ibsena. W 1959 r., za dyrekcji Haliny Gryglaszewskiej, powołano małą scenę. Mieściła się ona w Domu Esterki przy Rynku i działała do 1961 r. Obiema radomskimi scenami kierowała Jadwiga Marso.